Leuk je te ontmoeten!

In mijn jeugd heb ik flink in de knoop gezeten met mezelf. Ik had niet geleerd om mijn gevoelens op een gezonde manier uiten, waardoor ik mezelf beschadigde.

Ik wilde wel praten, maar wist niet hoe. Thuis had ik het gevoel dat ik tegen een muur aan het schreeuwen was. Op school liep ik op mijn tenen, omdat ik steeds bang was om afgewezen te worden. Dit maakte mij onzeker.

Ik gaf alles van mezelf en had het gevoel weinig terug te krijgen. Mijn hoofd stond altijd aan en overdacht alles. Het frustreerde me, dat anderen niet naar de wereld leken te kijken zoals ik. Ik was een dromer en een wereldverbeteraar.
Ik kon slecht tegen onrecht en wilde altijd anderen helpen. Hierdoor vergat ik mezelf te helpen – als je niet goed voor jezelf zorgt, dan loop je over.

Ik voelde me vaak alleen en onbegrepen.
Ik wil niet dat anderen zich zo hoeven voelen. Daarom maak ik het mijn missie om het aan de meisjes en vrouwen van nu te vertellen:

Je bent niet alleen.